மனிதன் விற்பனைக்கல்ல

மானுடமே
எங்கே விற்றாய் மனிதத்தை
என்ன விலைக்கு வாங்கினாய்
தேவையில்லை எனில்-மனிதனை
மலம் தின்னும் புழுக்களாய்
நடத்திடும் காட்டுமிரண்டிதனத்தை

இன்னும் இன்னும் ஒளிகிறாய்
வாழ்வின் கடைசி நிமிடங்களின்
மரண பயத்தை விட
ஏழை மனிதரை கண்டால்

பரிதவித்தபடி
பிச்சை கேட்கும் வயதானவரிடம்
ஒற்றை நாணயம் மறுக்கிறாய்-ஆனால்
ருபாய் தாள்களை வீசுகிறாய்
ஆடம்பரத்தின் எச்சங்களுக்காக

ஒப்பாரி இட்டழும் பெண்ணிண்
ஆடை கலைந்தலையும்
வெட்கமின்றி விரசமாய் பார்க்கிறாய்
சோகமென்று முகமுடி அணிந்தபடி

மரணம் நடந்த வீட்டில்
பிணத்துக்கு அருகில் ஊர்வம்பு
காபி இல்லையெனும் மனக்குமுறலோடு

எதையும் அருவெருப்பதில்லை
காசு வருமெனில்-தள்ளுபடியில்
துணையின் அந்தரங்கங்களும் விற்பனைக்கு

வெளிச்சத்தை விட
இருளின் மறைவு பிடித்ததாலயே
இருட்டறையின் சுவர்களுக்குள் வாழ்க்கை

மானுடமே
இதய அறைகளை சுத்தமாக்கி
ஆணியடித்து பலகை மாட்டிடு
"மனிதன் இங்கே விற்பனைக்கல்ல" என .....

குறிப்பு:இக்கவிதை பல வருடங்களுக்கு முன்பாக எழுதப்பட்டது,கவிதைக்காக மட்டுமே இப்பொழுது பிரசுகரிக்கப்பட்டது .இப்பொழுது மனிதர்களை மிகவும் நேசிக்கிறேன்